Middelburg: stad van trotse notabelen, dappere zeevaarders en slimme uitvinders. Ga mee en dwaal door de rijke geschiedenis.
Hoor de verhalen die de matrozen elkaar vertellen in de donkere kroegen. Vaar over de wereldzeeën met de beroemdste Middelburgse ontdekkingsreiziger. Vergaap je aan de pracht en praal van de graven en gravinnen van Zeeland. En geniet van al het moois dat de Zeeuwse hoofdstad te bieden heeft. De StoryTrail stadswandeling Middelburg is een heerlijke mix van cultuurhistorie, avontuur en verteltheater.
Plaats: Middelburg (binnenstad) • Leeftijd: Voorstelling voor volwassenen, ook leuk voor kinderen vanaf ca. 9 jaar • Informatie en boekingen: StoryTrail.nl.
Kijk hier voor StoryTrails in andere steden.
Het IJdele Melkmeisje
Na de StoryTrail stadswandeling loop ik vaak nog een extra rondje door Middelburg. Bijvoorbeeld over de Vismarkt. Daar staat een sierlijk beeldje van een jonge vrouw. Het doet mij altijd denken aan het verhaal van Keetje, het ijdele melkmeisje. Tijdens de StoryTrail stadswandeling vertel ik dat verhaal meestal niet. Maar het is een leerzame geschiedenis die ik je zeker niet wil onthouden:
Keetje woonde heel lang geleden in Souburg, een uur gaans ten zuiden van Middelburg. Zij was de dochter van een arme boer en elke dag moest zij met de hondenkar naar Middelburg lopen om melk te verkopen. Keetje was een vrolijk meisje, dat zeker. Maar ijdel was zij ook. Ze keek heel graag in de spiegel. Terwijl toch achter elke spiegel de Duivel huist. Dat weten jij en ik, en dat wist zij ook.
Nu kreeg Keetje op een dag een vrijer en dat was Arjaan. Zij waren heel gelukkig samen, maar de liefde maakte de ijdelheid van Keetje niet minder. Eerder erger. Vooral de krullen van haar hoofdijzer, die zaten haar dwars. Elke keer als zij voor de spiegel stond, fluisterde de Duivel in haar oor: ‘Wat moet zo’n mooi meisje met koperen krullen? Waarom zijn ze niet van goud? Wat zal Arjaan daar wel niet van denken?’
Dat fluisterde de Duivel en Keetje kon hem geen ongelijk geven. Gouden krullen moest zij hebben. Maar hoe zou ze die ooit kunnen betalen? Gouden krullen zijn erg duur en zij was maar een heel arm melkmeisje.
Nu kwam Keetje op haar tocht naar Middelburg elke dag langs een klein rond waterputje. Daar dronk zij wel eens wat uit en op een dag kreeg ze een heel slim idee. Als ik nu eens wat water bij de melk giet, dacht Keetje. Dan heb ik meer melk. En dan heb ik straks dus óók meer geld.
De Duivel wreef zich in zijn handen. Hij vond het een geweldig plan.
De mensen begonnen te klagen. ‘Keetje,’ zeiden ze, ‘wat is de melk weer dun vandaag.’
‘Ach ja,’ zei Keetje, ‘de koe is ziek geweest.’
De Duivel grijnsde: die geniet van leugens en bedrog.
Elke dag als Keetje langs het ronde putje kwam, mengde zij weer een klein beetje water door de melk. Zo hield zij elke dag een paar centen over. En tenslotte had zij genoeg geld gespaard om bij de goudsmid aan de Vismarkt in Middelburg twee prachtige gouden krullen te kopen.
Trots liep Keetje met haar gouden krullen terug naar Souburg. ‘Wat ben je mooi,’ fluisterde de Duivel in haar oor. ‘Je bent het mooiste meisje van Middelburg en Souburg bij elkaar.’
Toen kwam Keetje langs het ronde putje. ‘Zal ik even kijken hoe ze staan?’ dacht ze bij zichzelf.
‘Ik zeg: doen,’ lispelde de Duivel. ‘Kijk maar eens goed.’
Keetje boog zich over de put. In het water zag zij haar spiegelbeeld. De gouden krullen glansden in de zon.
‘Schitterend…’ fluisterde de Duivel. ‘Wat zal Arjaan nú trots op je zijn…’
Maar toen gebeurde het. Plotseling lieten de gouden krullen los en ze vielen – plop – in het water van de put. Toen hoorde Keetje een diepe stem, die uit de put leek te komen: ‘Wat is van mij, keert tot mij weer, zoek maar niet meer, het komt nooit weer.’
Als je denkt dat dat de stem van de Duivel was, dan heb je het mis. Want het was Ossaert, de oude watergeest, die de krullen had teruggenomen. En gelukkig maar. Want als hij dat niet had gedaan, was Keetje nu misschien wel van de Duivel geweest. Daar moet je toch niet aan denken! Nee, ze was wel erg geschrokken, maar zij had haar les geleerd. Nooit mengde zij meer water bij de melk en zij leefde nog lang en gelukkig, samen met Arjaan.
En de Duivel? Die was woedend, omdat de oude watergeest het melkmeisje toch weer op het rechte pad had gekregen. Maar je weet: de Duivel geeft nooit op. Nog altijd gaat hij elke dag op jacht, op zoek naar ijdele zielen. Pas maar op, als je vanavond in de spiegel kijkt.
Wil je meer sagen, legenden en historische verhalen beleven? Ik vertel ze je graag tijdens de StoryTrail stadswandeling. Tot ziens in Middelburg!
